گریز از مرکز

goriz rooye jeld

طرح جلد این اثر از صفحه اول کتاب آغاز می شود و نام کتاب، لایه ی دیگری است که به صورت مهر بر شعر صفحه اول کوبیده می شود و مفاهیم فضای نشانه ای خود را بر کتاب منتقل می کند. درواقع کتاب در موقعیتی بینامرزی هم کتاب فاقد جلد است و هم دارای جلدی است که از لایه های متنی متفاوتی شکل گرفته است. یکی از لایه های دلالتمند، همان مهری است که هم نام کتاب است، هم به مثابه ی نشانه ی تأیید یا رد یک مدرک، ابطال یا اثبات یک سند و یا محرمانه بودن اطلاعات درون یک پرونده تلقی می شود و البته می تواند دلالت به هر فضای نشانه ای دیگری داشته باشد که به ذهن مخاطب خطور می کند و تفسیری دیگر را شامل می شود.

این مجموعه حاوی سی قطعه شعر به نام سی بادبادک است که سطرهای هر شعر از لحاظ تکثر با تعداد بادبادک های مشخص شده در نام شعر در هماهنگی شمایلی است، به گونه ای که هرچه بر ارتفاع بادبادک افزوده می شود، سطرهای شعر نیز بیشتر می شوند. همچنین هفت داستان به مثابه ی هفت خوان در میانه ی حرکت بادبادک ها حضور دارند که ارتباطی درون مایه ای با شعرهای کتاب دارند و نیز شش شعر تصویری کوتاه در لابه لای سی بادبادک حضور دارند که بر لایه های تفسیری اثر می افزایند. این اثر با منطق الطیر، اثر عطار نیشابوری در بینامتنیتی تفسیری قرار می گیرد و سی بادبادک و سی پرنده برای رسیدن به آشیانه ی سیمرغ در قاف اوج می گیرند که البته این اثر در ترجمه ی بینا نشانه ای ساختار منطق الطیر تغییراتی ایجاد می کند که همان زاویه ی دید مولف متن است. دلالتمندی پیرامتن ها، بینامتن ها و ترامتن های متفاوت از جمله شاخصه های سبکی صادقی است که در این اثر نیز به چشم می خورد.

از جمله یادداشت های نوشته شده درباره این اثر عبارتند از:

گریز از مرکز و مهندسی کلمات، نسترن مکارمی

پریدن در هوای چگونگی، محمد آزرم

هرچه دیدی سایه سیمرغ بود، نرگس باقری

اضلاع بادبادک سفید (خوانش بادبادک بیست و نهم از مجموعه گریز از مرکز)، محمد آزرم

گریز از مرکزیت روایت، سهراب رحیمی

شدن یک لحن، رضا فرخفال

روایت زبانی متفاوت و هویت زنانه، آزاده دواچی

خوان اول هفت خوان، شهناز عرش اکمل

گسترش لایه های فرمی، پژمان قانون