جهت حمایت از گروه «با خانه مان» - بخش شعر
طبقه اول
زنی
زمانی
می زیست
که از اطلسی تن اش، کت سربازی می دوخت
رگ ها همه نخ
استخوان ها همه سوزن
طبقه دوم
همه کودک بودند
نام هایشان دندان، آه، صندلی
ناف، قاصدک
و نوزادی در پیاله پلک
می بارید بی نوازش
طبقه آخر
مردی تنها بود
در چهار حرف مین گذاری شده
بوسه