یک)
در گزارشی از غزه
یک خبرنگار زن
نشسته بود در عنبیه ی چشم بچه ی سه ساله ای به جای مادر
من آن را به وضوح دیدم
از یک تلویزیون هوشمند سامسونگ قسطی
که اتفاقا تبلیغ شد بعد از آن گزارش.
من قرار است با جمعی از شاعران
نامه بنویسیم به "رب الجنود"
به "یهوه"، آن خدای یهود
که به ابابیل ها بگوید
دیگر عذاب الهی نازل نکنند
چونکه لشکر فیل کاملا منهدم شد.
من فکر میکنم این نامه ها موثر است
چونکه مادرم نامه انداخته بود در چاه جمکران
و دعایش مستجاب شد
و اگر این چیزها افاقه نکرد
ما
همه ی خورشیدها،
لامپ های فلورسنت کم مصرف
و شمع های سوسو را خاموش می کنیم
تا جهان فرو برود در ظلمات
به خدا قسم که می کنیم
ما شاعریم
ما سزاوار تعقیبیم
در یک صورت فلکی عبوس.
دو)
من روی میزم یک فنجان کاپوچینو دارم
البته خودم بلد نیستم درست کنم
با این بسته های آماده درست کرده ام
که یک بسته پودر شکلات هم به آن چسبیده است
همچنین روی میزم یک نامه دارم،
از یک نقاش؛ عمر خلیل، از حیفا
که برایم نوشته است:
" نقاشی های من در دهه هفتاد
هر کدام یک سفیر فلسطین بودند
اما حالا دیگر نه"
من خیلی دیر تصمیم گرفته ام که یک نقاش شوم
چونکه نقاشی با عکس متفاوت است
چونکه دال متفاوت از مرجع دلالت است
من عکسها و فیلمهایی از "کیبوتص رعیم" دیدم
که مردمش با تراکتور و تفنگ بزرگ شده اند
و دیدم که قتل عام شدند
از خودم میپرسم
اگر سیتینگ بول، ناجی افسانه ای سرخپوستان
دستور قتل عام بدهد به چه معناست؟
الان، این، یک مساله مهم است
فرق نقاشی و عکس در چیست؟
چه کسی باید شلیک کند؟
مردم میخواهند درباره کشتار با عدالت حرف بزنند
مردم جوری به کشتار نگاه می کنند
مثل ضربات پنالتی آخر بازی
که هر تیم باید پنج بار به سمت دروازه شلیک کند.
الان یک مساله طرح شده است
و برای پاسخ
یکی میرود کتاب تاریخ تشکیل اسراییل را از قفسه خارج میکند
و آن یکی تاریخ جشنواره موسیقی صلح
اما من میپرسم:
صدای تفنگی که از کنار یک جشنواره موسیقی شلیک میشود موسیقایی تر است
یا صدای یک تفنگ در میدان جنگ؟
شما اگر صدای هر نوع ماشینی را تقطیع کنید
مثلا صدای کتری
موسیقی متفاوتی دارید
پس نقطه شروع مهم است
پس این مهم است که خواندن کتاب تاریخ را از چه صفحه ای شروع کنید
انسانها دو دسته اند
کسانی که فکر میکنند شعر می نویسند
و کسانی که فکر میکنند شعر نمی نویسند
کسانی که انتحاری اند
و کسانی که دلشان میخواهد عمر طولانی تری داشته باشند
این مساله بسیار مهم است
و شعر پاسخ نمی دهد
فقط مساله طرح می کند