1. «مسکن»
مسکن بدهم ادامه را باز کنیم
نامه های پست نشده
به آخر
دنیا؟
دستت هنوز هست/ دست به زدن بزنیم
دهن را ببندیم و
الگریزززززززززززززززززز
شیپورت هنوز هست
انگشتهایت چطور؟
هنوز انگشت میزنی
پست چی ها را؟
بیا بنشین حرف دارم[لج نکن بشین]
آلبوم را باز کنم خودت را ببینی؟
روی سرت را کشیده ای
اینقدر اینجا هوا سرد است؟
سرم درد می کند!
شنیده ای نه؟
از ض/مین همه چیز شکل دیگری دارد
دوربین بیاورم/ آزادی را ببینی؟
دیدی گفتم حالت خوب نیست
اصرار کردی بمانم
و
من
نماندم!
دقت کرده ای این عکس چقدر دارد
و چشمهایت همیشه کنار بود
می گذاشتی دور بماند/ از این نقطه های پیش رو
کار از این عکس ها گذشته است
درد داری تزریق کنم؟
موزه را یادت هست/ پارک کرده بودند/ استخوان ها/آدم ها
عکس بگیریم
همینجا خوب است !
این استخوان به هیچ گیر کرده است !
نگفتی، چیزی لای انگشتهایت داری؟
می خندی؟ آن هم بلند/ که صدایت بیشتر/ به چشم بیاید؟
بیا عکس بندازیم
گوش این عکس هم پاره است!
تمام گوشه ها را خوووووووووووووب نگاه کن
چرا همیشه یکی این وسط فراموش می شود!
اینقدر زاویه ها نزدیک است؟
لباسهایم را گذاشته ام کنار
فردا می روم/ عکس هم نه/ سفید را دیگر دوست ندارم /آدم را کم سو می کند؟
دستت را بلند کن توی عکس
گفتم عکس را نگرفته
می روم!
حالا هی با دست هایت بخند..
2- گریختن..
باید گریخت
از این گریخته ای
که لبریخته با مغز
پایین رفت
درخان استخوان کمانه کرد
خندید و بعد...
می گویم:
«سلام
از ارتفاع سلام!»
از استخوان عمق
از تنکی آب
از ابتدای حضور در شک فهم!
دعوتم می کنی
به بلندای دار؟
می رسیم به این سطرهم
عجله؟
ندارم
دستت و بده به من و چشمهات و ببند[ نفس بکش ]
نفس را به حیات دعوت کن
به حضور خندیدن در دهانه
و بعد تنها تنفر است
که من را به تو وصل می کند!
بلند می شوی
و فکر میکنی به هیچ
می خندی؟
"هنوز وقت برای دشمن شدن باقیست!"